Het Zilveren Tijdperk
Aleksandr Blok
Het begin van de 20ste eeuw wordt in de Russische literatuur vaak beschreven als het Zilveren tijdperk van de Russische poëzie. In de literatuur stond deze periode aanvankelijk vooral in het teken van het symbolisme en belangrijke vertegenwoordigers, die vooral l’art-pour-l’art propageerden, waren onder meer de dichter Aleksandr Aleksandrovitsj Blok (1880-1928) en Boris Nikolajevitsj Boegajev (1880-1934), beter bekend onder het pseudoniem Andrej Beli, waarvan de roman Sint-Petersburg wellicht het bekendste werk is. In De meester en Margarita refereerde Mikhail Boelgakov een drietal keer naar details uit het werk van deze laatste.
Aleksandr Aleksandrovitsj Blok
Anna Achmatova en Osip Mandelstam
In 1910 ontstond dan weer het acmeïsme, een beweging die zich tegen het symbolisme afzette. De acmeïsten streefden in hun verzen naar opperste helderheid. Acmeïsme komt van het Griekse woord ακμή (akmi) dat hoogtepunt betekent. De beweging begon als Цех поэтов [Tsech pojetov] of Dichtersgilde, naar de middeleeuwse gilden. De oprichters van het Dichtersgilde waren Nikolaj Stepanovitsj Goemiljov (1886-1921, dichter en echtgenoot van Anna Andrejevna Achmatova (1889-1966), en Sergej Mitrofanovitsj Gorodetski (1884-1967).
Anna Andrejevna Achmatova
De groep kwam aanvankelijk bijeen in Café De Verdwaalde Hond in Sint-Petersburg, destijds een belangrijk ontmoetingscentrum voor kunstenaars en schrijvers. De gedichtenbundel Камень (Kamjen) of De steen van Osip Emiljevitsj Mandelstam (1891-1938) uit 1913 wordt beschouwd als het hoogtepunt van het acmeïstische streven.
Osip Emiljevitsj Mandelstam
