Inleiding
De geschiedenis herhaalt zich
Toen wijlen Aleksej Anatoljevitsj Navalny met de regelmaat van een klok het ene schijnproces na het andere moest ondergaan werd de situatie in de Russische Federatie wel eens vaker vergeleken met de duistere tijden van het Stalinregime waaronder Michail Boelgakov zwaar te lijden had, en waarop hij reageerde door onder meer De meester en Margarita te schrijven. Op 20 juli 2013 ontlokte dit aan Denis MacShane, de voormalige minister van Europese Zaken van het Verenigd Koninkrijk, zelfs de uitspraak: «Where are you» Mikhail Bulgakov when we need you?».
Denis MacShane
De verzuchting van MacShane was niet zo vergezocht. Sinds de toenmalige Russische president Boris Nikolajevitsj Jeltsin (1931-2007) op 31 december 1999 aftrad en de door hem vooruitgeschoven opvolger Vladimir Vladimirovitsj Poetin (°1952) aan de macht kwam, zijn erg veel gebruiken van het regime van Stalin niet alleen opnieuw in gebruik geraakt, maar ook nog geperfecioneerd.
De KGB-er Vladimir Poetin
Nieuwe propagandamiddelen
Onder Vladimir Poetin werd opnieuw een door het regime gecreëerde personencultus ingevoerd die gebaseerd is op ultra-nationalistische gevoelens, met alle stereotiepe kenmerken vandien: een vijandbeeld van «buitenlandse agenten» die zelfs een wettelijke status kregen, de «ontmenselijking» van andersdenkenden of van een volledige bevolking zoals bijvoorbeeld de Oekraïeners, de verheerlijking van de zogenaamde «verwezenlijkingen» van het regime, en zo meer.
Mogelijke tegenstemmen werden vakkundig uit de weg geruimd. Alle Russische televisie- en radiozenders werden sinds het aantreden van Vladimir Poetin onder controle van het Kremlin gebracht, net zoals de kranten en andere nieuwsmedia.
Om de sociale media te beïnvloeden werden trollenfabrieken opgericht van waaruit dagelijks duizenden berichten worden geplaatst op alle mogelijke sociale media in binnen- en buitenland.
De uit de Sovjettijd stammende jongerenbewegingen als de Pioniers en de Komsomol werden nieuw leven ingeblazen met de oprichting van Идущие вместе [Idoesjtsjije vmjestje] of Samen Wandelen, later gevolgd door Наши [Nasji] of De Onzen in maart 2005 en Мишки [Misjki] of De beertjes in december 2007. Vanaf een jonge leeftijd reeds worden de kinderen gebrainwashed om een onvoorwaardelijke liefde te betonen voor de persoon van Vladimir Poetin, en worden ze ook opgetrommeld voor betogingen zoals, onder meer, in de tijd van de beruchte verkiezingen van 2012.
Samen Wandelen
Strengere censuur
Ondanks het feit dat artikel 29, lid 5 van de grondwet van de Russische Federatie elke vorm van censuur verbiedt worden publicaties verboden en wordt de vrijheid om informatie te verspreiden sterk beperkt door toedoen van de overheid, van openbare organisaties en van groepen burgers die zich beledigd voelen en hun zelfverdediging organiseren - al dan niet beïnvloed of aangespoord of door stromannen in opdracht van het Kremlin of lokale overheden.
Elke vrijdag organiseert het Kremlin vergaderingen met de voornaamste media waar de richtlijnen worden bekendgemaakt over wat gepubliceerd mag worden, en hoe. Eén van de voornaamste pijlers van de censuur is de Федеральная служба по надзору в сфере связи, информационных технологий и массовых коммуникаций (Роскомнадзор) of de Federale Dienst voor Toezicht van Communicatie, Informatietechnologie en Massamedia (Roskomnadzor), opgericht op 3 december 2008.
Schijnprocessen
Onder Poetin werden opnieuw schijnprocessen ingevoerd. Tegenstanders van het regime worden, wanneer ze een bedreiging vormen, opnieuw beschuldigd van niet bewezen misdaden, meestal in de sfeer van de zogenaamde witteboordencriminaliteit (corruptie, verduistering, en dergelijke) - waarvoor het fabriceren van «bewijsmateriaal» vrij eenvoudig is. Wanneer het regime van oordeel is dat aan het einde van de celstraf de betrokkene nog steeds een bedreiging kan vormen, dan worden er gewoon nieuwe beschuldigingen verzonnen en nieuwe straffen uitgesproken. NIet zelden overlijdt een veroordeelde tijdens zijn hechtenis. Bekende slachtoffers van deze praktijken werden Michail Chodorkovski, Aleksej Navalny en Vladimir Kara-Moerza.
Vladimir Kara-Moerza
Ook andere oude Sovjet-praktijken werden uit de kast gehaald. In haar boek Poetins Rusland, voor het eerst gepubliceerd in het Verenigd Koninkrijk in 2004, onthulde de journaliste Anna Politkovskaja dat de Kamera, het beruchte KGB-laboratorium nr. 12, dat gespecialiseerd was in het prepareren van allerhande soorten vergif, en dat door president Boris Nikolajevitsj Jeltsin (1931-2007) was gesloten, opnieuw in gebruik was genomen.
Politieke moorden
Heel wat tegenstanders van het regime van Vladimir Poetin werden nooit voor het gerecht gebracht, maar meteen uitgeschakeld. Vooral journalisten die kritische artikelen schreven over het regime worden vaak op brutale wijze vermoord. Niet minder dan 144 journalisten werden gedood tussen 1999, het jaar waarin Poetin voor het eerst president werd, en 2014. De meest bekende onder hen was ongetwijfeld de hierboven vermelde Anna Politkovskaja, die niet toevallig neergeschoten werd op 7 oktober 2006, de verjaardag van Vladimir Poetin.
Anna Politkovskaja
Een door het regime regelmatig gebruikt middel om tegenstanders uit de weg te ruimen is vergiftiging door radioactirf polonium-210 of door novitsjok, één van de dodelijkste zenuwgassen. Sinds het begin van de oorlog in Oekraïne komen ook veel tegenstanders van de oorlog om het leven door een noodlottige val uit het venster. In 2022, het eerste jaar van de oorlog, kwamen 35 invloedrijke Russen om het leven in twijfelachtige omstandigheden. Onder hen oligarchen, hoge ambtenaren en politici.
Stalinisme en Poetinisme In deze sectie van onze website wordt een gedetailleerd beeld geschetst van de vele overeenkomsten tussen het regime van Vladimir Poetin en de periode van de Grote Terreur onder het regime van Jozef Stalin in de jaren '30. We tonen de onbegrensde propagandamiddelen, de verregaande censuurmaatregelen, het stramien van de politieke schijnprocessen en de gevallen van politieke moorden waarvoor bewijzen werden geleverd. Alle feiten waarop onze vaststellingen en conclusies zijn gebaseerd werden gestaafd met waarnemingen die we zelf hebben gedaan of met getuigenissen van derden die door minstens twee onafhankelijke bronnen werden bevestigd. |