Derussificatie van Oekraïne
Na «decommunisatie» komt «derussificatie». De leden van de Верховна Рада України [Verchrovna Rada Oekraïni] of het Oekraïense parlement hebben op zondag 19 juni 2022 unaniem gestemd voor een nieuwe reeks wetten met als doel de verspreiding van de Russische taal in Oekraïne drastisch te beperken, evenals literaire en muzikale werken van burgers van de Russische Federatie. Moderne Russische boeken en muziek worden verboden en ook in de media moet de taal nog zo min mogelijk te horen zijn.
Op deze manier wil het land zich ook cultureel distantiëren van Rusland, waar het nochtans al jaar en dag veel cultuur mee deelt. De Oekraïense president Volodimir Zelenski moet de wetten nog ondertekenen voor ze echt in werking treden, maar momenteel zijn er geen aanwijzingen dat hij dat niet zal doen.
Volodimir Zelenski
Ik veroordeel de Russische invasie van Oekraïne en ik verafschuw de plunderingen, de bombardementen, het vermoorden, verkrachten en ontvoeren van onschuldige burgers door de Russische troepen, en ik vind dat de hysterische haviken die in de Russische media in programma's als 60 минут [60 minoet] of 60 minuten de meest onbeschofte en gore oorlogstaal uitschreeuwen de zwaarste straffen verdienen, maar toch vind ik dat het Oekraïense parlement hier met deze wetten in de fout gaat.
Oekraïne is steeds een multicultureel land geweest, het is historisch zelfs de bakermat van de Russische cultuur. Er wonen ook veel Russischtalige mensen. Eén van hen is president Volodimir Zelenski zelf. Een andere was Michail Boelgakov, die er de eerste helft van zijn leven heeft gewoond. Oekraïne zou zo'n 30 tot 35 procent Russischtalige Oekraïners tellen, en 20 procent Russischsprekende Russen. Die zijn net zo goed slachtoffers van het Russisch staatsterrorisme en steunen niet noodzakelijk het misdadig regime dat in het Kremlin aan de macht is.
Hoewel ze met wat goede wil misschien emotioneel enigszins te verklaren zijn, doen deze wetten de Oekraïense zaak meer kwaad dan goed. Hiermee gedraagt het Oekraïense parlement zich immers net zoals de Russische propaganda hen afspiegelt: als intolerante nationalisten of zelfs fascisten.
Uiteraard blijf ik de Oekraïense strijd tegen de Russische agressie steunen, maar ik hoop ook vurig dat het Oekraïense parlement, liever vroeg dan laat, tot het inzicht komt dat Oekraïne alleen kan winnen als het mensen niet verdeelt, maar verenigt.
Майстер та Маргарита